SUPERNOVA/SUPERŚMIERĆ Dlaczego spoglądając na obrazy Johannesa Vermeera czuję się intruzem? Dlaczego czuję rodzaj wstydu, przyglądając się kobiecie czytającej list czy artyście w swej pracowni? Dlaczego, jako bohaterowie sceny, rozpostarci okazale na płótnie, żyją tam jakby dla siebie, nie dla mego oka? Bo podglądam. Płaszczyznowe medium płótna Vermeer przekształcił w dziurkę od klucza. Spojrzenie wgłąb Inkubatora: nova.MA1310 zanurza w analogicznie innym wymiarze. To nic, że fizycznie stoję po zewnętrznej jego stronie. Staję się świadkiem tego, co zarówno wizualnie, jak i symbolicznie, obce jest memu rozsądkowi i przyzwyczajeniom. Zerkając w otwór, niczym okular peryskopu, znów z jakiegoś powodu staję się tym Obcym… nova.MA1310 to subtelny performance światła rozegrany w mikroskali. Światła, które po raz kolejny w działalności artystycznej Pawła Dudko, zyskuje materialny, fizyczny charakter. Inkubator skrywa w sobie rzeczywistość samowystarczalną – cichą, odizolowaną
art dossier on-line